17. Liam

Najlepiej czyta się przy: James Blunt- Goodbye My Lover
*

         -Obiecaj mi coś.- wziąłem w dłonie twoje nadgarstki, całuj je kolejno.

-Uhm, co takiego?- zachichotałaś, widząc, co robię.

-Obiecaj, że nigdy nie odejdziesz.- mruknąłem, spoglądając na twoją rozpromienioną twarz.

-Obiecuję, Liam.- wyszeptałaś.

Obiecałaś.

-Liam?- przerwałaś moje brzdąkanie na gitarze.

-Tak, słońce?- oderwałem wzrok od instrumentu.

-Kochasz mnie?- seksownie przegryzłaś wargę.

-Kocham cholernie, że nawet sobie nie wyobrażać jak. A ty?

-Co ja?

-Kochasz mnie?- zapytałem niepewnie.

-Tak…- odpowiedziałaś, spuszczając wzrok. Nie byłaś wcale tego pewna, ale wierzyłem w to.

            Kochałaś mnie.

-Czemu to zrobiłaś?- zapytałem, widząc twoje rany na nadgarstkach.

-Nic nie zrobiłam.- mruknęłaś, zabierając je z mojego pola widzenia.

-[T.I] nie jestem głupi.- westchnąłem, mocno cię obejmując, chciałem ci pomóc, ale ty mnie odepchnęłaś.

-Zostaw mnie, Liam.- wstałaś z podłogi, idąc w stronę wyjścia.

           

            Raniłaś się.

            -Chcę ci tylko pomóc, [T.I]. Jestem pewny, że razem damy radę.- wyszeptałem, gdy byłem u ciebie w pokoju. Siedziałaś skulona na łóżku, płacząc.

-Mnie się nie da już pomóc, Li.- zaszlochałaś.- Nie zasługuję na to.- schowałaś twarz w dłoniach, ponownie cię przytuliłem, a ty znowu mnie odepchnęłaś.

            Nie chciałaś pomocy.

            -Może wybierzemy się do kina? Grają ten film, co chciałaś obejrzeć, pamiętasz?- zachichotałem, gdy widziałem, jak siedzisz zamyślona.

-Może innym razem.- westchnęłaś.- Przepraszam, Li, muszę iść.

            Odrzucałaś mnie.

            -Jak się czujesz, słońce?- uśmiechnąłem się do ciebie szeroko, gdy przyszedłem do ciebie, bo twoja mama powiedziała, że jesteś przeziębiona.

- Daj mi spokój, dobrze wiesz, że nie lubię, gdy przychodzisz do mnie, gdy mam zły humor!- krzyknęłaś.

-Zawsze to lubiłaś…- wyszeptałem.- Przepraszam.

            Zmieniałaś się.

            -Wiesz, że cię kocham? –zachichotałem, gdy poszliśmy na spacer. Nasz pierwszy od kilku miesięcy.- Wiem, że to mówię…- nie dokończyłem.

-Zamknij się.- syknęłaś.- Nienawidzę cię…- wyszeptałaś.

            
            Miałaś gorsze dni.

            -Liam, przepraszam. Kocham cię. –wyszeptałaś, widząc, jak mnie to przybiło.- Ostatnio czuję się gorzej… Obiecuję, że wszystko wróci do normy.

            Dawałaś nadzieję.

            -Spotkamy się?- po setnym sygnale, w końcu odebrałaś.

-Nie, nie dzisiaj. Źle się czuję.

-Wpaść do ciebie?

-Nie. Mama mi wszystko zapewnia. Muszę kończyć.- rozłączyłaś się.

            Kłamałaś.

            -Liam, proszę… musimy się spotkać.- szlochałaś do słuchawki.

-[T.I] nie mogę… dzisiaj mamy próby z chłopakami, może jutro?- westchnąłem.

-Nie, Li. To naprawdę bardzo ważne. Proszę…- wyszeptałaś, próbując opanować drżenie głosu.

-[T.I] nie mam pojęcia o której skończymy.

-Dobrze…- wychlipałaś, rozłączając się.

            Zawiodłem cię.

            -[T.I]?- wszedłem do pustego mieszkania.- Hej, skarbie. Jestem.- wszedłem w głąb domu. Od razu skierowałem się do twojego pokoju. Drzwi były zamknięte. Pociągnąłem za klamkę.- [T.I]? –wyszeptałem, widząc twoje kruche ciało na łóżku. Z twoich nadgarstków spływały kolejne krople krwi. Na podłodze była już duża kałuża.- [T.I] nie żartuj.- zaszlochałem, klękając przy twoim łóżku. Byłaś blada.- [T.I]!- potrzasnąłem za twoje ramiona. Zero reakcji.

            Umarłaś.

            Było już za późno.

-Ona nie żyje, Li. Zacznij żyć teraźniejszością. Dobrze wiesz, że tylko cię raniła, możliwe, że nie kochała.- Niall stoi przede mną i wszystko mi tłumaczy po raz setny.

-Nawet tak nie mów!- wykrzykuję mu w twarz.- Ona jest tutaj, nie odeszła, bo obiecała, rozumiesz? Ona nie łamie obietnic.- szepczę. On odchodzi, zostawia mnie samego z myślami, znowu.

            Jesteś tutaj ze mną, czuję to.

            Nie odeszłaś, bo obiecałaś.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Macie zdecydowanie za dobrze. Dwa imaginy jednego dnia? Ale ok, Z WIELKIM trudem pod ostatnim postem pojawiło się 10 komentarzy, więc dodaje, aczkolwiek miał być jutro.

I tak, to inny imagin, spróbowałam czegoś nowego.

I UMAWIAMY SIĘ TAK: ZA 10 KOMENTARZY BĘDZIE NOWY IMAGIN, OKAY? Nie, nie dlatego, że żebrze o nie, po prostu liczę się z waszymi komentarzami, jeśli chcecie, wytykajcie mi błędy, ja się uczę na nich. 

10 KOMENTARZY=NOWY IMAGIN : )